Yerlere Göklere

Harmancı, neye dokunsa öykü oluyor! / Ömer Lekesiz

Harmancı, Yerlere Göklere’de farklı kadın ve erkek profillerini farklı tekniklerle işleyerek öyküde ne denli usta olduğunu konuşturuyor. Harmancı diğerlerinde olduğu gibi bu kitabında da dünya ile kurduğumuz bağlara, insana, mahalleye, ilişkilerimize ışık tutuyor. Öyle fazla uzaklara bakmadan gözümüzün önünde olup biten fakat bizim fark etmediğimiz olay ve durumları öyküye aktarıyor. Öyle ki o ne anlatırsa öykü oluyor. / Yunus Nadir Eraslan

İçiniz dolup dolup taşıyor Harmancı’nın öykülerini okurken. İnişli çıkışlı bir ritim sizi de içine alıyor. Sevinçle hüzün, bulmakla kaybolmak, gitmekle kalmak arasında savrulup duran hayatlar… Geçmişin izleri ister istemez insanın önüne çıkıyor. Boğazı düğümleyen, cümleleri üç noktalı bırakan, rüzgârı ters çeviren bir savrulma… Her şeyin yarım kalma korkusu, baltanın taşa değme ihtimali… / Mustafa Uçurum

Abdullah Harmancı’nın oturmuş, sağlam bir ifade tarzı ve üslubu var. Yer yer kısa ve kesik cümleler okuyanı yormuyor. Dilinde mahalli (karıkmak, gıldırgıbış, fındırna, delimsirek, gıcır gözlü, carı, savetli, kıynaşık vs.) kelimler ve ibareler zaman zaman kendini gösteriyor ve eserin edebî çeşnisini artırıyor. Harmancı’nın dili temiz, pürüzsüz, sağlam bir Türkçe… / D. Mehmet Doğan

Abdullah Harmancı günlük hayatın dilini edebi olana çevirmede çok mahir bir kalem. Günlerce okudum Yerlere Göklere’yi. Sabahları bir tane. Güne iyi başlamak demek bir öykü okuyarak başlamak demek benim için… Ama Yerlere Göklere’den bir öykü okuyunca "muhteva"nın sarstığı bir zeminde bir sürü soru sökün ediyor. Her öykü iyilik-kötülük, can sıkıntısının şiddete dönüşü, hayatın küçük teferruatlarının hikâyenin esasını teşkil edişi üzerine uzun uzun düşünmeyi, birileriyle tartışmayı beraberinde getiriyor. / Fatma Barbarosoğlu