Trabzon’un Of ilçesinin Yenice Köyü’nde (günümüzde Dernekpazarı ilçesine bağlı), 15 Şubat 1942’de, âlim bir ailenin en büyük oğlu olarak dünyaya geldi. Dini bilgileri ve ‘Kur’ân-ı Kerim’ okumayı köyündeki cami imamından öğrendi. Hafızlık eğitimine köyünde, babasından ders alarak başladı, ancak yarıda bıraktı. İlkokulu, babasının bir manifaturacı dükkânı açması nedeniyle geldiği Trabzon’da, ‘Cudibey İlkokulu’nda bitirdi (1954). Yeni açılan ‘İmam-Hatip Okulu’na kaydolarak, yedi yılda bitirdi (1961). 1962’de imtihanla ‘İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’ne girdi. Bu yüksekokulda nehari (gündüzlü) okudu ve 1966’da mezun oldu. Öğrenciliği sırasında, 1964’te, İstanbul Sultanahmet Camii kürsü vaizliğine tayin edildi. Askere gittiği 1967 yılının ortalarına kadar, İstanbul’un Beyazıt, Şehzadebaşı, Fatih gibi ‘selâtin camilerinde irşat vazifelerinde bulundu. Yine öğrenciliği sırasında, 1964-1967 yılları arasında, Yeşilay’ın gençlik başkanlığını yürüttü; okullar arasındaki ‘münazara’ yarışmalarının düzenleyicisi ve yöneticisi oldu. ‘Yüksek İslâm Enstitüsü Öğrenci Derneği’ üyeliği ile birlikte ‘Mezunlar Derneği’ başkanlığını da bir müddet yürüttü. Bu arada ‘İslâm Medeniyeti Vakfı’nın kurucuları arasında yer aldı. 1970’ten itibaren, İstanbul Müftülüğü’ne bağlı ‘Şer’iyye Sicilleri Arşivi’nde sekiz yıl uzman olarak çalıştı. Bu arşivdeki çalışmaları ile ortaya koyduğu eserlerin temel dinamiği ‘orijinal belgelere dayalı’ olmalarıdır.

70’li yıllarda ‘Babıâli’de Sabah’, ‘Yol’, ‘Ufuk’, ‘Yeni İstiklâl’, ‘Sebil’ gazete ve dergilerinde yazıları çıktı. 1977 Mart’ında çıkmaya başlayan ‘Yeni Devir’ gazetesinde, ‘Mizan’ başlığı altında her gün yazmaya başladı. Gazete yazıları ve eserleri, ‘Memurin Kanunu’na aykırı görülerek, 1978’de memuriyetine son verildi. Haziran 1977’de Türkiye’de baş gösteren ‘erken seçim’ üzerine, ‘MSP’den (Milli Selamet Partisi) Trabzon Milletvekili Adayı’ olup, siyasete bulaştı.

İlk olarak, 1977’de İskilipli Atıf Efendi’nin bir eserinden ötürü, merhum Necip Fazıl’la beraber, ‘İstanbul Toplu Basın Mahkemesi’nde yargılandı. 1981’de ise bir eserinden dolayı mahkûm oldu ve dokuz ay kadar ‘Silivri Kapalı Cezaevi’nde yattı (1982-83). 1981’de ‘Türkiye Yazarlar Birliği’ tarafından ‘Son Devir Osmanlı Uleması’ adlı eserinden dolayı birincilik ödülüne layık görüldü. 1979’dan itibaren ‘Milli Gazete’de ‘Mizan’ köşesindeki yazılarına devam ederek, bir-iki yıl istisnasıyla, 2000 yılına kadar sürekli olarak yazarlık ve bir müddet de danışmanlık yaptı. Gazetedeki yazılarından ötürü, ’12 Eylül’ sonrasında aralıksız olarak Sıkıyönetim, DGM ve Ağır Ceza Mahkemelerinde hâkim önüne çıktı. 1989 yılı Aralık ayına kadar, on iki yıl, adliye kapılarında dolaşıp durdu. Bunun dışında, sürekli olarak konferans ve sohbetlere katıldı, arşiv ve kütüphanelerimizi dolaşarak eserlerine malzeme aradı. 1991 ve 1995 seçimlerinde RP (Refah Partisi), 1999 seçimlerinde FP’den (Fazilet Partisi’ ‘İstanbul Milletvekili Adayı’ oldu. Fakat 1999 seçimlerinde ‘tabanın sesinin liselerde gerekli yansıma bulmamasına bir tepki’ olarak adaylıktan çekildiğini açıkladı. 1996’da İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde Kültür Danışmanlığı’na başladı. Aynı zamanda ‘Yeni Şafak’ gazetesindeki günlük yazıları ve araştırmalarıyla yazarlığa devam etti. Yazıları, 2002 yılına kadar okuyucularıyla buluştu. Sadık Albayrak evli, iki oğul ve dört torun sahibidir. Şu an, iki kitap üzerinde çalışmakta olup, bu kitapların her ikisi de ‘hatırat’ niteliğini taşımaktadır. Siyasi çizgisini yansıtan eseri ‘Vekil Değil, Mütevekkil Bir Adam’; yazarlığı ile ilgili serüvenlerini içeren eseri de ‘Solaklı Deresi, Neresi?’ adını taşıyor. Yeni eserlerini, kırk yıldır düzenli olarak topladığı her türlü vesaik, kitap, gazete ve mecmuanın muhtevası içinde, Allah uzun ömür verirse, yazmaya devam edecektir.

Eserleri; Sömürüye Karşı İslam (1971), Türkiye’de Din Kavgası(1973), Budin Kanunnamesi ve Osmanlı Toprak Meselesi (1973), Amak-ı Hayal (1973), İlim Karşısında Maddecilik (1974), Frenk Mukallitliği ve İslam (1975), Şeriat Medeniyeti (1975), Afgani’ye Reddiye (1976), Şeriattan Laikliğe (1977), Devrimin Çakıl Taşları (1979), Hilafet ve Halifesiz Müslümanlar (1980), Son Devir Osmanlı Uleması (5 Cilt) (1981), İslam Mezhepleri ve Tarikatları Tarihi (1981), Doğunun İsyanı (1981), Rahmet ve Savaş Peygamberi (1981), Manaho Deresi (1986), 31 Mart Vakası Gerici Bir Hareket midir? (1987), Taşlaşma-Çağdaşlaşma (1988), Meşrutiyet İslamcılığı ve Siyonizm (1989), Cumhuriyete Doğru: Halifeliğin Sonu (1989), Devrimler ve Gerici Tepkiler (1989), Tek Parti Dönemi ve Batıcılık (1989), Türkiye’de İslamcılığın Doğuşu (1989), Türk Siyasi Hayatında MSP Olayı (1989), İstiklal Mahkemeleri (1990), Atıf Efendi ve Tüm Eserleri (1990), MSP Davası ve 12 Eylül (1990), Son Devrin İslam Akademisi: Dar’ül Hikmet’ül İslamiye (1990), Çağdaş Devrim Yobazları (1991), İslam Dünyası Nereye Gidiyor? (1991), Hilafet-i Muazzama-i İslamiye (1992), 22’sinde Bir Şehit (1992), Meşihat, Şeriat ve Tarikat Kavgası (3 Cilt) (1994), Osmanlı’da Sosyal Yapı ve İstanbul (1998), Maşrutiyet İstanbul’unda Kadın ve Sosyal Değişim (2002), Yiğit Düştüğü Yerden Kalkar (2011), Batı Emperyalizmi Karşısında Osmanlı’nın Direnişi (2013)