Hicrî IV. asrın ilk çeyreğinde İran'ın Hemedân bölgesinde dünyaya gelen Abdülcebbar Ahmed b. Halil b. Abdullah el-Hemedâni el-Esedâbâdî, Büveyhîlerin etkin olduğu bir coğrafyada yetişti. İlk tahsili sırasında Şâfiî fıkhı, hadis ve Eş'arî kelâmı okumuştur. Daha sonra Basra (346/957) ve Bağdat'a yaptığı ilmi ziyaretlerde Mu'tezile kelâmı ile tanıştı. Buralarda aldığı derslerle Mu'tezile'nin Basra kolu olarak bilinen ekolünün önemli isimlerinden biri oldu. Sâhib b. Abbad'ın isteği üzerine Rey bölgesinin başkadılığına (kâdu'l-kudât) getirildi. Sâhib'in ölümünden kısa bir süre sonra Fahrüddevle tarafından görevinden azledildi (385/995). Hayatının bundan sonraki kısmını tamamen ilmî faaliyetler ile geçirdi. 415/1025 senesinde Rey şehrinde vefat etti. rnPek çok sahada eser veren Kâdı Abdülcebbar daha çok fıkıh, tefsir ve kelâm ilimlerindeki çalışmaları ile tanınır. 20 ciltlik dev eseri el-Muğnî fî Ebvâbi't-Tevhîd ve'l-Adl ile Şerhu Usûli'l-Hamse'si en çok tanınan Kelâm eserleridir. Mu'tezile'nin onbirinci tabakasında yer alan Kâdı, bu ekolün son parlak şahsiyeti olarak kabul edilir. Ondan sonra Mu'tezile tarih sahnesinden kaybolmuştur.