19. yüzyıl Alman filozof ve ilahiyatçısı.

22 Ocak 1814'te Württenberg, Kleinbottwar'da doğdu. Eğitimini, Hegel'in tesiri altında, Tübingen Üniversitesinde yaptı. 1840'ta Tübingen'de teoloji doçenti, 1847'de Bern'de teoloji profesörü, 1862'de Heidelberg'de felsefe profesörü oldu. 1872'de Berlin'e geçti. 1895'te görevden ayrıldı. 19 Mart 1908'de Stuttgart'ta vefat etti.

En önemli eseri Philosophie der Griechen'i 1844-1852 yılları arasında kaleme aldı. Yine bu yıllarda teolojiyle alakalı yayınlar da yaptı ve yekunu üç cilt tutan felsefî denemelerini yayımladı. 1847'de, sonradan David Strauss ve Christian Baur'un tarihsel metodunun destekçisi olarak büyük önem kazanacak olan Theologische Jahrbücher dergisinin kurucuları arasında yer aldı.

Çağdaşlarının çoğu gibi o da Hegelcilikle başlamış, fakat daha sonra Kant'ın girişimde bulunduğu, ancak çözmekte kısmen başarılı olduğu epistemolojik problemlerin eleştirel anlamda ele alınması gereksinimiyle karşılaştığından, Kant'a geri dönmek zorunluluğunu duymuştur. Grek düşüncesi hakkındaki görüşü Hegelci formalizmden olumsuz bir şekilde etkilenmiş olsa da, felsefe tarihinin aydınlatılmasına yönelik yaptığı çok çeşitli ve derinlikli çalışmalar, özgün bir düşünür olarak meziyetlerini gölgelememiştir.

Başlıca eserleri şunlardır:

Platonischen Studien (1839)
Die Philosophie der Griechen (1844-1852)
Geschichte der christlichen Kirche (1848)
Über Bedeutung und Aufgabe der Erkenntniss-Theorie (1862)
Entwickelung des Monotheismus bei den Griechen (1862)
Religion und Philosophie bei den Römern (1866)
Geschichte der deutschen Philosophie seit Leibniz (1873)
Staat und Kirche (1873)
Über teleologische und mechanische Naturerklärung (1876)
Grundriss der Geschichte der griechischen Philosophie (1883)
Über die Gründe unseres Glaubens an die Realität der Außenwelt (1884)
Philosophische Aufsätze (1887)