Ehl-i sünnet kelâm düşüncesinin iki ana ekolünden biri sayılan Eş‘ariyye mezhebinin kurucusu olan Ebü’l-Hasan el-Eş‘arî, 260/873 yılında bugünkü Irak sınırları içerisinde bulunan Basra’da doğup büyümüş, daha sonra Bağdat’a yerleşmiştir. Eş‘arî’nin soyu meşhur sahâbî Ebû Mûsâ el-Eş‘arî’ye dayanır. Kırk yıl boyunca Mu‘tezile mezhebine bağlı olarak yaşayan Eş‘arî, bu mezhep içerisinde yükselmiş ve ilmî tartışma meclislerinde hocası Ebû Ali el-Cübbâî’yi temsil edecek yetkinliğe ulaşmıştır. Ancak Eş‘arî, kırk yaşına vardığında yaşadığı iç buhranlar ve hocası Ebû Ali el-Cübbâî ile arasındaki fikir ayrılıkları neticesinde Mu‘tezile’yi terk ederek Ehl-i sünnet’e bağlılığını ilan etmiştir. Bu dönemden itibaren sünnî ilim çevrelerinde saygınlık kazanmaya başlayan Eş‘arî, çeşitli akımlara karşı eserler yazarak hatalı bulduğu görüşleri delillerle eleştirmiştir. Kelâm ilmindeki yetkinliği kadar cedel, tefsir, fıkıh ve kıyâs konularına da vâkıf bir âlim olan ve kendisine yüze yakın eser nispet edilen Eş‘arî, geride görüş ve sistemini geliştirip yayan önemli sayıda öğrencisini bırakarak 324/936 yılında Bağdat’ta vefat etmiştir.