17. asrın önemli mutasavvıflarından birisidir. Şam’da doğmuş (h. 1050/1641), yine Şam’da vefat etmiştir (1144/1731). İlk eğitimini babasından almış, devrin büyük ilim adamlarının ders halkalarına katılmış, Arapça, Kur’an-ı Kerîm, Hadis, fıkıh gibi ilimlerde iyi bir öğrenim görmüştür. Nablusî, bir yandan pratik olarak tasavvuf içerisinde bulunmuş iken, öte yandan başta İbnü’l-Arabî, Sadreddin Konevî ve İbnü’l-Farız gibi tasavvuf büyüklerinin eserleri olmak üzere pek çok sufinin eserini okumuş ve onların görüşlerinin takipçisi olmuştur. Nablusî, aynı zamanda önemli bir şair olarak da bilinir.
İrili ufaklı pek çok kitabı olan Nablusî’nin başlıca eserleri arasında şunları zikredebiliriz: El-Vücûdu’l-Hak ve’l-hitabu’s-sıdk, el-Ebyatu’n-nuraniyye fi-müluki’d-devleti’l-osmaniyye, el-Ecvibe, el-Mearifü’l-gaybiyye şerhu Ayniyyeti’l-Ciliyye, Nuhbetu’l-mesele şerhu tuhfetu’l-mursele, İzahu’l-maksud min-mana’l-vahdet-i vücûd.